ဂျပန်နိုင်ငံ၏ အိမ်ထောင်မပြုခြင်းနှင့် သားဖွားနိုင်မှုနည်းခြင်း၏ နောက်ခံနှင့် စိန်ခေါ်မှုများ

ဂျပန်နိုင်ငံတွင် အိမ်ထောင်မပြုခြင်းဖြစ်ပွားမှုနှင့် ကလေးမွေးဖွားနှုန်း ကျဆင်းလာခြင်းကို ဆိုးရွားသော လူမှုရေးပြဿနာများအဖြစ် မီးမောင်းထိုးပြထားသည်။ ဤဖြစ်ရပ်များသည် စီးပွားရေးအခြေအနေများ၊ ယဉ်ကျေးမှုနောက်ခံများနှင့် လူမှုဖွဲ့စည်းပုံများတွင် အပြောင်းအလဲများအပါအဝင် အကြောင်းရင်းများစွာကို ရောယှက်ခြင်း၏ရလဒ်ဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့၏ဆုံးဖြတ်ချက်များသည် ဘက်စုံရှုထောင့်တစ်ခု လိုအပ်ပါသည်။ ဤဆောင်းပါးတွင်၊ အိမ်ထောင်မပြုခြင်းနှင့် ကလေးမွေးဖွားနှုန်း ကျဆင်းခြင်း၏ နောက်ကွယ်ရှိ အချက်များအပြင် ၎င်းတို့နှင့် ဆက်စပ်နေသော စိန်ခေါ်မှုများနှင့် ဖြေရှင်းချက်များကိုပါ ထည့်သွင်းစဉ်းစားပါမည်။

အိမ်ထောင်မပြုသော နောက်ခံ

ဂျပန်လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် အိမ်ထောင်မပြုခြင်း၏ နောက်ခံအကြောင်းအရင်းအဖြစ် ကိုးကားနိုင်သည့် ပထမဆုံးအချက်မှာ စီးပွားရေးမတည်ငြိမ်မှုဖြစ်သည်။ ပုံမှန်မဟုတ်သော အလုပ်အကိုင်နှင့် ယာယီအလုပ်အကိုင်များ တိုးလာခြင်းကြောင့် အထူးသဖြင့် လူငယ်များကြားတွင် အနာဂတ်စီးပွားရေး အလားအလာမှာ မရေရာမှုများ ဖြစ်လာသည်။ ဤအခြေအနေများအောက်တွင် အိမ်ထောင်ရေးစရိတ်နှင့် ကလေးပြုစုပျိုးထောင်မှုအပေါ် စိုးရိမ်ပူပန်မှုသည် အိမ်ထောင်ရေးတွင် အတားအဆီးဖြစ်လျက်ရှိသည်။ ထို့အပြင် ယနေ့ခေတ်တွင် အိမ်ထောင်ရေးအပေါ် အမြင်များ ကွဲပြားလာကာ လူများက “တစ်ကိုယ်ရေဘဝ” ကို ရွေးချယ်လာကြသည်။ တစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေထိုင်ခွင့်ကို လေးစားပြီး အိမ်ထောင်ပြုခြင်းသည် ဘဝအတွက် မရှိမဖြစ် လိုအပ်တော့သည် ။ ထို့အပြင် အမျိုးသမီးများသည် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းလုပ်ငန်းကို ပိုမိုအာရုံစိုက်လာကြပြီး ၎င်းတို့ထဲမှ အများစုသည် လုပ်ငန်းခွင်တွင် မိမိကိုယ်ကိုယ်သိမြင်နားလည်မှုနှင့် ၎င်းတို့၏ အဆင့်အတန်းတိုးတက်ရေးကို ဦးစားပေးလုပ်ဆောင်နေကြပြီး အိမ်ထောင်ရေးကို နောက်ကျောတွင် ထားလိုသည့် သဘောထားကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင် အမျိုးသားများသည် ငွေရေးကြေးရေး မတည်ငြိမ်မချင်း အိမ်ထောင်ရေးကို စွန့်လွှတ်ကြသည်။

ကျဆင်းနေသော ကလေးမွေးဖွားနှုန်း၏ နောက်ခံ

ကလေးမွေးဖွားနှုန်း ကျဆင်းခြင်း၏ နောက်ကွယ်တွင် အဓိကအချက်မှာ ကလေးပြုစုပျိုးထောင်ရေး အထောက်အပံ့ နည်းပါးခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဂျပန်နိုင်ငံတွင် ကလေးထိန်းကျောင်းများနှင့် စောင့်ဆိုင်းစာရင်းများပါရှိသည့် ကလေးငယ်များ ပြတ်လပ်နေပြီး ကလေးထိန်းစရိတ်ကြီးမြင့်မှုသည် လူများ၏ ကလေးယူရန် တုံ့ဆိုင်းမှုကိုလည်း ဖြစ်စေသည်။ ထို့အပြင် အလုပ်ချိန်ကြာမြင့်သည့် ဂျပန်အလုပ်ပတ်ဝန်းကျင်သည် အလုပ်နှင့် မိသားစုဘဝ ဟန်ချက်ညီရန် ခက်ခဲစေသည်၊ အထူးသဖြင့် အလုပ်လုပ်သော မိဘနှစ်ပါးရှိသော မိသားစုများအတွက်၊ ကလေးထိန်းရန် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကို တိုးမြင့်စေသည်။ ထို့အပြင် ဂျပန်နိုင်ငံ၏ မြို့ပြအသွင်ကူးပြောင်းမှု တိုးလာခြင်းကြောင့် ဒေသခံလူထုအတွင်း ဆက်ဆံရေးများ ပျက်ပြားသွားကာ အထီးကျန်ဆန်မှုနှင့် ကလေးပြုစုပျိုးထောင်မှုဆိုင်ရာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးများ တိုးမြင့်လာကာ ကလေးမွေးဖွားနှုန်း ကျဆင်းလာမှုကို အထောက်အကူဖြစ်စေသည့် အခြားအကြောင်းရင်းတစ်ခုလည်း ဖြစ်သည်။

စိန်ခေါ်မှုများနှင့် တန်ပြန်ဆောင်ရွက်မှုများ

အိမ်ထောင်မပြုသည့်ပြဿနာနှင့် ကလေးမွေးဖွားနှုန်း ကျဆင်းလာမှုကို ဖြေရှင်းရန်အတွက် ငွေကြေးပံ့ပိုးမှု တိုးမြှင့်ရန် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ အစိုးရထောက်ပံ့ကြေးများ၊ အခွန်မက်လုံးများ၊ အိမ်ရာအကူအညီနှင့် ပညာရေးအသုံးစရိတ်များအတွက် ထောက်ပံ့မှုများသည် မျိုးဆက်သစ်လူငယ်များကို အိမ်ထောင်ပြုရန်နှင့် ကလေးပြုစုပျိုးထောင်ရန် တွန်းအားပေးမည်ဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အလုပ်ချိန်ကြာမြင့်မှုကို လျှော့ချရန်အတွက် အလုပ်ပုံစံများ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကို မြှင့်တင်ရမည်ဖြစ်သည်။ လိုက်လျောညီထွေရှိသော အလုပ်အစီအမံများနှင့် ဝေးလံခေါင်သီသောအလုပ်များကို မြှင့်တင်ခြင်းအပြင် ကလေးပြုစုပျိုးထောင်ခြင်းတွင် အမျိုးသားများပါ၀င်မှုကို အားပေးရန်အတွက် ဥပဒေများကို ရေးဆွဲရမည်ဖြစ်သည်။ နေ့ထိန်းစင်တာများ အရေအတွက်ကို တိုးမြှင့်ခြင်း၊ ကလေးထိန်းလုပ်သားများ၏ လျော်ကြေးငွေကို ပိုမိုကောင်းမွန်စေခြင်းနှင့် ဒေသဆိုင်ရာ ကလေးထိန်း အထောက်အကူပြု အဆောက်အအုံများ မြှင့်တင်ခြင်းဖြင့် ကလေးထိန်းနှင့် ဆက်စပ်နေသော ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးနှင့် အထီးကျန်နေမှုကို လျှော့ချရန်လည်း အရေးကြီးပါသည်။ ထို့အပြင် ပညာရေး၊ လူထုဆက်ဆံရေး လှုပ်ရှားမှုများနှင့် အိမ်ထောင်ရေးနှင့် ကလေးပြုစုပျိုးထောင်ရေးဆိုင်ရာ အပြုသဘောဆောင်သော ပုံရိပ်ကို မြှင့်တင်ရန် ပွဲများလည်း ထိရောက်မည်ဖြစ်သည်။

နိဂုံး

အိမ်ထောင်မပြုခြင်းနှင့် ကလေးမွေးဖွားနှုန်း ကျဆင်းလာခြင်းတို့သည် ခေတ်သစ် ဂျပန်နိုင်ငံတွင် ရင်ဆိုင်နေရသော အရေးကြီးသော လူမှုရေးပြဿနာများဖြစ်သည်။ ယင်းပြဿနာများကို ကျော်လွှားနိုင်ရန် စီးပွားရေးနှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ အခြေခံအဆောက်အအုံများ မြှင့်တင်ရန် အရေးကြီးသည်။ အစိုးရ၊ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများနှင့် ဒေသခံပြည်သူများ အတူတကွ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ကြခြင်းဖြင့် အိမ်ထောင်ရေးနှင့် ကလေးပြုစုပျိုးထောင်ရေးကို ပံ့ပိုးပေးသည့် စနစ်တစ်ခု တည်ဆောက်ကာ ရေရှည်တည်တံ့သော လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်ကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ပါသည်။